Is fathach é an fear Mama Seoighe, lucht siúl araon, ach teascadh ceann láimh as. Sheolann sí Shamus, cigire príobhóideach, ar gogaille gó ar fud tíre na hÉireann chun a fear a lorg, ach is baille eile iad a fhaigheann Shamus: cois i gCorcaí, lámh eile i nGaillimh, cloigeann ar spíce i nDoire – ar nós Óisíris, b’fhéidir, tríd an oíche. Ansin, tagainn an corp féin, beo seachas taibhse, os comhair Shamus ina oifig i mBaile Átha Cliath, corrán in ionad leathláimh. Tá sé an-bhuíoch de Shamus agus réidh do díoltas a imirt. Samhlaítear go bhuil a fhonn go mbeadh Shamus ansin mar finné, ach ní thagann dó an t-am nó an áit.
Ach tá imirt eile ar siúl leis an mafia Rúiseach. Tá cath mór i gceist idir dhá clann, cosúil leis na seanscéalta, agus teasctha ag na Rúisigh an lámh as An Seoigheach ar son an clann eile. Agus thóg siad an iníon Sheoighe mar duais an chomórtais. Ansin ar maidin an Luain: an díoltas sa fhuil catha, an tarrtháil, an díoltas eile. Tá cóir ar bhealach éigin ann. Fillean an teaghlach Sheoighe le chéile arís. Agus fillean Shamus a bhaile ach caithfidh a chailín féin a dul ag obair.
Tá saghas draíocht san urscéal seo agus go lear spraoi leis an teanga agus an turas timpeall an tír.
(Lámh, Lámh Eile le Alan Titley: Cló Iar-Chonnacht, 2018.)
